การสร้างวินัย เพื่อพัฒนาเด็ก 

ระเบียบวินัย

เป็นโครงสร้างที่ผู้ใหญ่กำหนดขึ้นสำหรับเด็กเพื่อให้เด็กเรียนรู้ว่าสิ่งใดที่เขาสามารถทำได้เป็นพื้นฐาน

ในการพัฒนาการควบคุมตนเองของเด็กภายใต้เงื่อนไขที่เด็กเลือกแสดงพฤติกรรมให้เหมาะสมและ

เป็นที่ยอมรับของผู้อื่นเพื่อให้เด็กสามารถใช้ชีวิตอย่างมีประสิทธิภาพและอยู่ในโลกของความเป็นจริงได้

อย่างมีความสุข ระเบียบวินัยเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการอยู่ร่วมกันในสังคม
ทำให้เด็กเรียนรู้ที่จะเคารพสิทธิของผู้อื่นมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายแต่เด็กก็สามารถ

เรียนรู้ได้จากการกระทำของผู้ใหญ่และเรียนรู้ด้วยตนเองว่าสิ่งใดทำไปแล้วจะเป็นที่ยอมรับของผู้อื่น

และเข้าใจในทันทีว่าเขาควรจะเชื่อฟังและปฏิบัติตามหรือไม่เช่นคำว่า “อย่า” “ทำสิ่งนี้ไม่ได้” เพราะเคยได้รับคำห้ามจากผู้ใหญ่เกี่ยวกับอันตรายมาก่อน

นอกจากนี้ยังเรียนรู้ว่าหากยังคงปฏิบัติต่อไป เขาอาจจะต้องถูกลงโทษเด็กส่วนใหญ่ต้องการให้ผู้ใหญ่ควบคุมความประพฤติของเขา แต่ไม่ใช่ด้วยกา

รข่มขู่หรือทำร้ายร่างกาย

ฝึกวินัยเพื่ออะไร
                1. เพื่อสามารถแสดงออกภายใต้ขอบเขตที่เหมาะสม
                2. เพื่อเรียนรู้สิทธิความเป็นส่วนตัวทั้งของตนเองและผู้อื่น
                3. เพื่อเรียนรู้หน้าที่และความรับผิดชอบ
                4. เพื่อพัฒนาการควบคุมตนเองให้ดีขึ้น
               เด็กทุกคนต้องการได้รับการฝึกพัฒนาทักษะและวุฒิภาวะด้านอารมณ์ แต่ไม่ใช่วิธการตามใจโดยปราศจากขอบเขตของพ่อแม่ ทั้งนี้

เพื่อเสริมสร้างบุคลิกภาพให้มีความสมดุล เด็กที่ถูกเลี้ยงโดยขาดวินัยหากไม่ได้รับการช่วยเหลือแก้ไขจะเติบโตด้วยความไม่มั่นใจเพราะนอกจาก

ไม่สามารถควบคุมตนเองแล้ว ยังไม่สามารถเรียนรู้สิ่งใดควรทำและไม่ควรทำจะมีการตัดสินใจที่ช้ามีความอดทนน้อยไม่สามารถยอมรับความผิดพลาดได้

วิธีปฏิบัติเพื่อให้เด็กร่วมมือในการฝึก

 1.ควรมีวิธีการสื่อสารกับลูกให้ชัดเจน ด้วยการใช้คำพูดตรงไปตรงมาเกี่ยวกับกฎระเบียบของบ้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องรับรู้โดยไม่มีข้อโต้แย้ง

เช่น     “ลูกทุกคนต้องมาพร้อมกันที่โต๊ะอาหารตอน 6 โมงเย็น” “เด็กๆไม่ควรเข้านอนเกิน 3 ทุ่ม”

2.ฝึกให้เด็กเรียนรู้ขอบเขตของตนเองเพื่อให้เรียนรู้ว่าสิ่งใดที่สามารถทำได้และสิ่งใดที่ทำไม่ได้ เช่น “ลูกโกรธได้ แต่ตีน้องไม่ได้  อาจตีหมอนหรือตุ๊กตาแทน”

3. ฝึกให้รู้จักผ่อนคลายความเครียดเพื่อหาทางออกที่เหมาะสม เช่น โกรธ-แยกอยู่สงบ ลำพัง ฝึกหายใจลึกๆค่อยๆผ่อนลมหายใจ

 4.ฝึกให้รู้จักทบทวนการกระทำของตนเองโดยเขียนลงในสมุดบันทึกในแต่ละวันหัดทำสม่ำเสมอจนเกิดเป็นทักษะ หัดทำสม่ำเสมอจนเกิดเป็นทักษะ

5.ฝึกให้ใช้การกระทำแทนคำพูดอย่างเดียวด้วยการสัมผัสเพื่อกำหนดพฤติกรรม “ลูกไม่มีสิทธิไปหยิบอาหารจากจานของผู้อื่นหยิบได้เฉพาะในจานของลูก

เท่านั้น” พร้อมทั้งดึงมือเด็กกลับมาที่จานของเด็กเอง

6. ฝึกให้รู้จักควบคุมอารมณ์ด้วยการแยกอยู่ลำพัง โดยให้นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มุมใดมุมหนึ่ง ของห้อง

7.ฝึกให้เรียนรู้การแก้ปัญหาด้วยตนเองอาจใช้วิธีเล่นสมมติเหตุการณ์นั้นๆ เป็นการฝึกซ้อมและสามารถแก้ไขได้ทันทีที่ปัญหาเกิดขึ้นจริง

8. ฝึกให้อยากทำดีมากขึ้น ด้วยการให้รางวัลตอบแทนเมื่อเด็กทำดี เช่น แสดงสีหน้าชื่นชม, ลูบหัว, กอด, พูดชม ฯลฯ

9.ฝึกให้มีการตกลงร่วมกันเป็นลายลักษณ์อักษร เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งที่จะเกิดขึ้นได้          ถ้าสามารถทำได้ตามข้อตกลง  มีสิทธิเลือกทำในสิ่ง     ที่ชอบ

การฝึกวินัยให้ได้ผลขึ้นอยู่กับ

1.ปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ ข้อห้ามใดๆก็ตาม ต้องกระทำอย่างสม่ำเสมอไม่ใช่ขึ้นลงตามอารมณ์ของผู้ใหญ่ในแต่ละวัน

2.ปฏิบัติด้วยท่าทีหนักแน่นจริงจังและเด็ดขาด พ่อแม่ต้องจริงจังทั้งสีหน้าและท่าทางเพื่อน้ำเสียงสื่อว่าการกระทำนั้นไม่เป็นที่ยอมรับของผู้ใหญ่

3.ปฏิบัติต่อเด็กด้วยการกระทำมากกว่าการใช้คำพูดอย่างเดียว เช่น  เมื่อเรียกเด็กไม่มาควรลุกขึ้นไป จูงมือมาทันที โดยไม่ต้องเรียกซ้ำแล้วซ้ำอีก

 4.พฤติกรรมของเด็กแต่ละวัยต้องพิจารณา ตามความเหมาะสม เด็กโตสามารถนั่งรับประทานอาหารได้เรียบร้อยโดยไม่ลุกจากโต๊ะ เด็กเล็กยังนั่งติด

ที่ไม่ได้นาน ดังนั้นเมื่อเด็กรับประทานอาหารเสร็จอาจอนุญาตให้ลุกจากโต๊ะได้ก่อน

5.การร่วมมือของผู้ใหญ่เพื่อที่จะแก้ไข ผู้ใหญ่ทุกคนต้องร่วมกันแก้ไข มีความเห็นตรงกันไม่ขัดแย้งต่อหน้าเด็กในการวางขอบเขตให้กับเด็กต้อง

การความมั่นคงสม่ำเสมอและเอาจริงของผู้ใหญ่เพื่อเด็กเรียนรู้ที่จะเดินตามกฎเกณฑ์ของพ่อแม่โดยการเฝ้าดูพ่อแม่เป็นแบบอย่าง

โดยการเฝ้าดูพ่อแม่เป็นแบบอย่างในการประพฤติและสามารถรับบทบาทของพ่อแม่มาเป็นของตนเองในเวลาต่อมาฉะนั้นบทบาทของพ่อแม่จึงมีอิทธิพลอย่าง

สูงต่อพัฒนาการของลูกเพื่อที่จะก้าวไปสู่การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์ 

http://www.suanprung.go.th/sp_story/index7.html